List I

12 stycznia

doktorze Wilhelmie,

Piszę, by dać Panu znać, że ze mną wszystko w porządku. Nie pamiętam, by mnie Pan kiedykolwiek prosił o tego typu raporty, jednak Przyjaciel powiedział, że mogłoby to być nie w porządku, by nie napisać o swoich sukcesach komuś, kto się do nich przyczynił.

Otwieram się na świat, spaceruję wieczorami i staram się więcej ćwiczyć. Za Pana radą zacząłem również rysować. W końcu udało mi się zająć mało istotnymi rzeczami, które pozwalają mi cieszyć się chwilą. Nareszcie czuję się spełniony, a to wszystko przez tak proste rozwiązanie, jakim jest wyjazd z miasta.

Mam tu wszystko, czego potrzebuję. Nie siedzę z nosem w książkach naukowych, tak jak Pan prosił, nie szukam wyimaginowanych chorób, które bym miał w zwyczaju sobie przypisywać. Czasy strachu już się skończyły.

Ówczesne lęki przeminęły bezpowrotnie.

Żałuję, że nie może Pan tu teraz ze mną być, pokazałbym Panu swój najnowszy szkic - nazwałem go „Motyl bez wspomnień”.

Mam szczerą nadzieję, iż udało mi się osiągnąć cel, który wspólnie określiliśmy.

I niech Pan pamięta - początek to rzecz istotniejsza niż droga realizacji.

Gabriel