Charyzma

Stoi dumnie, lecz nie tak jak zawsze. Teraz jest zupełnie inaczej.

Jego serce bije w przyspieszeniu, choć nigdy wcześniej tak nie robiło. Nigdy nie okazywał uczuć.

Od jego decyzji zależy życie trzech ukochanych mu osób; przyjaciół, jak nazywają ich ludzie o przeciętnej inteligencji. Dlaczego ma zamiar to zrobić? Przecież śmierć jest jak rozkosz na jego umyśle, jego dedukcji. Więc czemu nagle troje ludzi tyle dla niego znaczy?

Kocha ich...? Przecież wie, co to miłość. Miłość to tylko rozszerzone źrenice i przyspieszony puls, nic więcej. A jednak...

Za nim leży trup jego najgorszego wroga, który okazał się sprytniejszy. Czyżby?

Wypuszcza telefon z dłoni i nie patrzy już w stronę rozmówcy, tam, na dole. Wie, że ten z dołu to jedna trzecia, to jemu odda za chwilę trzydzieści trzy procent swojej krwi. 

Patrzy jeszcze na moment na zatłoczoną ulicę z dachu kilkunastopiętrowego budynku, szukając czegoś pomiędzy świadkami przechodzącymi przy czubkach jego butów.

Bierze ostatni wdech i stawia krok w otchłań.

Mężczyzna widzi spadającego człowieka. Ściąga celownik z głowy weterana i rozkłada broń. Koniec. Teraz już może iść kupić najnowszą gazetę pełną fałszu z ust zamordowanego samobójcy.